انسان به طور طبیعی موجودی اجتماعی و جمع گراست. او می‌خواهد با شرکت در گروه نیازهای اجتماعی،روانی وفیزیولوژیکی خود را برطرف سازد. اگر از دیدگاه فلسفی، جامعه شناسی و روان شناختی به علل جذب افراد به گروه نگاه کنیم، می‌توانیم پنج علت اساسی را در تشکیل گروهها کشف کنیم.
1)اجتماعی بودن:علت اساسی تشکیل گروهها وجذب افراد به گروه،اجتماعی بودن انسان است. زبان،فرهنگ،ایدئولوژی وتمدن حاصل اجتماع انسانی است. برای به وجود آمدن این مظاهر مهم انسانی،افراد دور هم جمع می‌شوند وتشکیل گروه می‌دهند.
2)تأمین نیازها:نیازهای انسانی یکی از عوامل تشکیل گروه می‌باشد.ادامه حیات،بقا،احترام،ارزش،نقش پذیری،قبول مسئولیت،شکوفایی استعدادها وبسیاری از نیازهای دیگر به همبستگی به همکاری و تعاون افراد باهم دارد.
3)مصونیت:اگر چه انسان موجودی پیچیده است و ازنظر قدرت تفکر و اندیشه سرآمد همه موجودات دیگر می‌باشد وبا قدرت عقل می‌تواند بسیاری از مشکلات را حل کند؛ ولی در مقابل بسیاری از موانع طبیعی وعظمت جهان خلقت نمی‌تواند از خود دفاع کند. او همواره دشمنان یا موانعی بر سر راه خود دارد که صرفاًباکمک دیگران می‌تواند خود را درمقابل آنها مجهز سازد، گروه می‌تواند موجب قدرت او در مقابل تهدیدات گردد ومصونیت او را تضمین کند.
4)کسب قدرت:انسان موجودی قدرتمند است و باقدرت خود بر منابع و امکانات تسلط پیدا می‌کند وهمواره از آنها بهره می‌گیرد. انسان برای دفاع از خود وبهره گیری ازمنابع، علاوه بر داشتن قدرت تفکر واندیشه،از قدرتهای جسمی وفکری دیگر انسان‌ها نیز بهره می‌جوید. بدون توجه به موارد استفاده قدرت، داشتن قدرت می‌تواند به او امینت واطمینان خاطر بدهد و بر اعتماد به نفس او بیفزاید.
5)آرمان گرایی: انسان موجودی آینده‌نگر وبرنامه‌دار است که همیشه آرمانها و ایده‌آل‌هایی را درمغز خود می‌پرواند. مجموعه انسان‌هایی که دارای آرمان‌های واحد هستند؛ به منظور کسب قدرت بیشتر،امکانات و روشهای اجرایی بهتر دست در دست هم می‌گذارند وبا تفکر و همکاری گروهی به آرمان‌های مشترک خود می‌رسند.
